1.ສ່ວນປະກອບທາງເຄມີ
ແຕ່ກ່ອນນັ້ນ,ຄົນເຮົາເຂົ້້າໃຈກັນວ່າ
ອາກາດແມ່ນທາດຊະນິດໜຶ່ງໂດຍສະເພາະເທົ່ານັ້ນ.ແຕ່ພາຍຫຼັງການທົດລອງຫຼາຍໆຄັ້ງ
ຂອງບັນດານັກວິທະຍາສາດຈຶ່ງຮູ້ວ່າ ອາກາດບໍ່ແມ່ນທາດ (Element) ແລະ ບໍ່ແມ່ນສານປະກອບ ( Compose ) ແຕ່ແມ່ນ
ສານປະສົມ ( Melange )ຂອງບັນດາທາດຕ່າງໆ
ຊຶ່ງລວມມີກາສຫຼາຍຊະນິດນໍາກັນ.ປະລິມານຂອງກາສຕ່າງໆໃນອາກາດໂດຍບໍລິມາດນັ້ນ ມີຄືດັ່ງນີ້
-
ອາສົດ ຫຼື ນິຕະໂຣແຊນ ( N2 ) 78,09%
-
ອົກຊີແຊນ ( 02 ) 20,95%
ນອກຈາກນີ້ ຍັງມີກາສອີກຈຳນວນໜຶ່ງ ຊຶ່ງບໍ່ສູ້ມີຫຼວງຫຼາຍປານໃດ,ເອີ້ນວ່າ”ກາສຫາຍາກ”( Gaz rares
) ຊຶ່ງໄດ້ແກ່
-
ອາກກົງ ( Ar ) 0,932%
-
ກາສກາກໂບນິກ ( Co2 ) 0,03%
-
ເນອົງ ( Ne) 1,8.10-2
-
ກຣິບຕົງ ( Kr) 1.10-5
-
ເຮລິອອມ ( He ) 5,25.10-10
-
ເຊນົງ ( Xe ) 0,8.10-5
-
ຮີດະໂຣແຊນ ( H2 ) 5.10-5
-
ໂອໂຊນ ( 03 ) 2.10-6
-
ອາມໂມນິອັກ ( NH3 ) 2.10-6
-
ອີໂອດ ( I2 ) 2,5.10-9
-
ເມຕານ ( CH4 ) 1,5.10-4
-
ຣາດົງ ( Rn ) 6.10-16
-
ອົກຊິດ ນິຕະເຣີ ( N20) 6.10-18
ບໍ່ພຽງແຕ່ເທົ່ານັ້ນ,ຢູ່ໃນອາກາດຍັງມີອາຍນໍ້າ,ຝຸ່ນລະອອງ,ຄວັນໄຟ,ບັກເຕີຣີ,ເຊື້ອພະຍາດຕ່າງໆ
ແລະ ອະນຸພາກຂອງສິ່ງວັດຖຸອື່ນໆອີກ.
ເມື່ອເບິ່ງຕາມຕົວເລກຂ້າງເທິງນີ້,ເຮົາຈະເຫັນວ່າ
ປະລີມານສວ່ນໃຫ່ຍ ຂອງອາກາດແມ່ນອາສົດ ແລະ ອົກຊີແຊນຊຶ່ງລວມມີເຖິງ ປະມານ 99% ໂດຍບໍລິມາດ.ສ່ວນຍັງເຫຼືອອີກປະມານ 1% ນັ້ນແມ່ນບັນດາ
“ກາສຫາຍາກ”ຕ່າງໆລວມທັງສິ່ງວັດຖຸອື່ນໆ
ທີ່ໄດ້ກ່າວມາແລ້ວນັ້ນ.ບັນດາກາສຕ່າງໆ ແລະ ອົງປະກອບອື່ນໆຂອງອາກາດດັ່ງກ່າວນີ້ມີຄວາມສໍາຄັນ
ແລະ ມີຄຸນປະໂຫຍດດັ່ງກ່າວນີ້ ຄື:
v ອາສົດ: ເປັນທາດທີ່ປະສົມເຂົ້າກັບທາດອື່ນໄດ້ຍາກ.ແຕ່ອາສົດມີປະໂຫຍດຊວ່ຍເຈືອຈາງອົກຊີແຊນໃຫ້ອ່ອນລົງ
ແລະ ເປັນທາດທີ່ຈຳເປັນແກ່ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງພຶືດ ໂດຍອາໄສບັກເຕຣີໃນດິນເປັນຕົວພາ.
v ອົກຊີແຊນ:
ເປັນກາສທີ່ມີຄວາມຈໍາເປັນຍິ່ງສໍາລັບການຫາຍໃຈ
ຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດໂດຍທົ່ວໄປ.ກາສອົກຊີແຊນນີ້ ຈະຄືນສະພາບມາອີກໃໜ່ໄດ້
ກໍຍ້ອນການສັງເຄາະແສງຂອງພືດສີຂຽວຕ່າງໆ,ນັ້ນຄື ຕົ້ນໄມ້ໄດ້ດູດເອົາກາສກາກໂບນິກ
ແລ້ວປ່ອຍອົກຊີແຊນອອກມາ.
v ກາສກາກໂບນິກ:ແມ່ນກາສທີ່ຈຳເປັນໃຫ້ແກ່ການສັງເຄາະຂອງພືດ,ມັນເກີດຈາກ,ການເຜົາໄໜ້
ແລະ ການຫາຍໃຈອອກຂອງຄົນ ແລະ
ສັດ.ກາສດັ່ງກ່າວນີ້ຍັງເປັນສິ່ງທີ່ພາໃຫ້ມີການເນົ່າເປື່ອຍຂອງສິ່ງວັດຖຸຕ່າງໆ.ພ້ອມກັບອາຍນໍ້າ,ກາສກາກໂບນິກ
ຍັງມີບົດບາດໃນການສະກັດກັ້ນລັງສີລຸ່ມແດງ (Infra-ftouges)
ທີ່ໜ່ວຍໂລກກະຈາຍອອກໄປ ຊຶ່ງເປັນການຮັກສາບໍ່ໃຫ້ໜ່ວຍໂລກຂອງເຮົາໜາວເຢັນເກີນຄວນ.
v ໂອໂຊນ:ເປັນກາສທີ່ມີປະໂຫຍດໃນການກັນຕອງລັງສີຕ່າງໆຂອງດວງຕາເວັນ ຄື
ໂອໂຊນຈະດູດກືນເອົາລັງສີກາພອ້ດ ( Ultra-Violets )
ຂອງດວງຕາເວັນໄວ້ເກືອບໜົດ.ເຮັດໃຫ້ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຕ່າງໆຢູ່ເທິງໜ້າໂລກ ບໍ່ໄດ້ຮັບ
ອັນຕະລາຍຈາກການເຜົາໄໜ້ຂອງດວງຕາເວັນ.ພ້ອມດຽວກັນນີ້,ມັນຍັງມີຄຸນສົມບັດ
ໃນການປິ່ນປົວຮັກສາສຸຂະພາບຂອງຄົນເຮົາອິກດ້ວຍ.
v ອາຍນໍ້າ:ເປັນສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດ
ເມກ,ໜອກ,ຝົນ,ຫິມະ,ນໍ້າຄ້າງ,ໜາກເຫັບ...ມັນຍັງເຮັດໜ້າທີ່ຮັກສາ
ອຸນຫະພຸມຂອງອາກາດໃຫ້ສະໜໍ່າສະເໜີ ຄື
ໃນເວລາກາງຄືນອາຍນໍ້າໄດ້ຊ່ວຍຮັກສາຄວາມຮ້ອນຂອງດີນໃຫ້ຄົງທີ່ ແລະ
ໃນເວລາກາງເວັນມັນຈະປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ດີນໄດ້ຮັບຄວາມຮ້ອນເກີນຄວນ.
v ອະນຸພາກຂອງສິ່ງວັດຖຸຕ່າງໆ:ໂດຍທົ່ວໄປແມ່ນຈຳພວກຂີ້ຝຸ່ນ,ເຖົ່າຖ່ານ,ຄວັນໄຟ,ເກຶອເຄມີ
ແລະ ສິ່ງອຶ່ນໆທີ່ຖຶກສົ່ງອອກມາຈາກໂຮງງານອຸດສະຫະກຳ,ມາຈາກອົກຊິດ
ກາກບອນ,ຈຸລະຊີບ...ອະນຸພາກເຫຼົ່ານີ້
ມີຄຸນປະໂຫຍດໃນການເຮັດໃຫ້ການກັ້ນຕົວຂອງອາຍນໍ້າມີຄວາມໄວເພີ່ມຂື້ນ ສະເພາະແມ່ນໃນເວລາ
ທີ່ມັນເກີດປະຈຸໄຟຟ້າ ແລະ ທັງເຮັດໜ້າທີ່ເປັນແກນສໍາລັບການກັ້ນຕົວຂອງອາຍນໍ້າ,ຄືວ່າ
ເມື່ອຄວາມຊຸ່ມສຳພັດຂອງອາກາດໄດ້ເພີ່ມຂື້ນເຖິງລະດັບທີ່ແນ່ນອນ
ແລ້ວອາຍນໍ້າກໍຈັບກຸ່ມກັນເຂົ້າເປັນເມັດນໍ້ານ້ອຍໆ ອ້ອມໆອະະນຸພາກຕ່າງໆ
ທີ່ໄດ້ກ່າວມານີ້ ແລ້ວກາຍເປັນເມກ,ໜອກ,ຝົນ ແລະ ອື່ນໆ.
2.ຊັ້ນຕ່າງໆຂອງບັນຍາກາດ.
ບັນຍາກາດທີ່ຫຸ້ມຫໍ່ໂລກເຮົານີ້
ມີຢູ່ຫຼາຍໆຊັ້ນນໍາກັນ.ສຳລັບການແບ່ງຊັ້ນຂອງບັນຍາກາດນີ້,ບັນດານັກວິທະຍາສາດໄດ້ແບ່ງໃນແງ່ຕ່າງໆແຕກຕ່າງກັນ
ຄື:
-
ແບ່ງຕາມລັກສະນະເພາະຂອງອາກາດຢູ່ໃນແຕ່ລະຍານຄວາມສູງຂອງບັນຍາກາດ.
-
ແບ່ງຕາມສ່ວນປະກອບທາງເຄມີຂອງບັນຍາກາດຢູ່ໃນແຕ່ລະຍ່ານຄວາມສູງຂອງບັນຍາກາດ.
-
ແບ່ງຕາມລັກສະນະການປ່ຽນແປງຂອງອຸນຫະພູມຢູ່ໃນຍ່ານຕ່າງໆຂອງບັນຍາກາດ.
ກ.
ແບ່ງຕາມລັກສະນະສະເພາະຂອງອາກາດ
ໂດຍອີງຕາມລັກສະນະການເຄື່ອນໄຫວຂອງອາກາດ
ທີ່ມີຈຸດພິເສດສະເພາະຢູ່ໃນແຕ່ລະໆດັບຄວາມສູງຂອງບັນຍາກາດນັ້ນ,ເພິ່ນໄດ້ແບ່ງຊັ້ນບັນຍາກາດອອກເປັນ
3 ຊັ້ນດ້ວຍກັນຄື:
Ø ຊັ້ນ Troposphere.
ຊັ້ນ
Troposphere ເປັນຊັ້ນບັນຍາກາດທີ່ຢູ່ຕິດກັບໜ້າດີນ,ມີຄວາມໜາ
ບໍ່ສະໜໍ່າສະເໜີ ຄື ແຕ່ 15 ຫາ 17 ກິໂລແມັດ,ໃນນີ້
ສະເພາະເຂດຂົ້ວໂລກ ແມ່ນໜາ ປະມານພຽງແຕ່ 6 ຫາ 9 ກິໂລແມັດ, ບັນຍາກາດຊັ້ນນີ້ ເປັນຊັ້ນທີ່ມີອາກາດໜາແໜ້ນ ກວ່າຊັ້ນອື່ນໆ ຄື
ມັນບັນຈຸເຖິງ ປະມານ 3/4 ຂອງອາກາດທັງໜົດ,ເປັນຊັ້ນທີ່ມີຄວາມເປິເປື້ອນຫຼາຍ
ແລະ ມີການປ່ຽນແປງຢູ່ເລື້ອຍໆ,ເປັນຊັ້ນທີ່ມີການປັ່ນປ່ວນຂອງອາກາດຢູ່ເປັນປະຈຳ,ມີກະແສອາກາດເຄື່ອນທີ່ໄປຕາມແນວນອນ
ຫຼື ເຄື່ຶອນຂຶ້ນລົງຕາມແນວຕັ້ງ.ບັນດາປະກົດການສຳຄັນຂອງບັນຍາກາດ
ສວ່ນໃຫ່ຍກໍ່ສະແດງອອກຢູ່ໃນບັນຍາກາດຊັ້ນນີ້ ເຊັ່ນ ປະກົດການຝົນຕົກ
ຮູບ
ສະແດງຊັ້ນຕ່າງໆຂອງບັນຍາກາດ
ລົມພາຍຸ,ໜອກ,ຄວາມຊຸ່ມ,ຄວາມຮ້ອນ,ຄວາມໜາວ...ຫຼື
ສະພາບຟ້າອາກາດຕ່າງໆເປັນຕົ້ນ.ໂດຍອີງຕາມລັກສະນະການເຄື່ອນໄຫວຂອງມັນ,ເພິ່ນແບ່ງບັນຍາກາດຊັ້ນດັ່ງກ່າວນີ້
ອອກເປັນ 2 ຊັ້ນຍ່ອຍອີກ ຄື:
-
ແຕ່ 0 ຫາ 3 ກິໂລແມັດ : ເປັນຊັ້ນທີ່ມີອາກາດໜາແໜ້ນທີ່ສຸດ
ແລະ ມີການເຄື່ອນໄຫວສັບສົນທີ່ສຸດ,ເປັນຊັ້ນທີ່ມີລົມພາຍຸຟ້າຄະນອງ,ພາຍຸໜຸນ ຫຼື
ລົມອື່ນໆພັດເປັນປະຈຳ,ຊັ້ນດັ່ງກ່າວນີ້
ເປັນຊັ້ນທີ່ທາງການອຸຕຸນິຍົມເອົາໃຈໃສ່ຕິດຕາມສຳຫຼວດເປັນປະຈໍາ.
-
ແຕ່ 3 ກິໂລແມັດຂື້ນໄປເຖິງເຂດແບ່ງ Tropopause ຊຶ່ງແບ່ງຕາມຊາຍແດນລະຫວ່າງຊັ້ນ
Troposphere ກັບຊັ້ນ Stratosphere: ອາກາດກໍຍັງໜາແໜ້ນສົມຄວນ
ແຕ່ການເຄື່ອນໄຫວບໍ່ສັບສົນປານໃດ,ຄວາມປັ່ນປ່ວນກໍຫຼຸດຜ່ອນລົງ.ການເຄື່ອນໄຫວຂອງອາກາດຢູ່ຊັ້ນດັ່ງກ່າວນີ້
ມີລັກສະນະເປັນຄື້ນຍາວໆ.ຢູ່ໃນຍ່ານສູງໆຂອງຊັ້ນນີ້ ສະເພາະແມ່ນຢູ່ລະຫວ່າງແຕ່ 8 ຫາ 12 ກິໂລແມັດ
ແລະ ຢູ່ເຊິ່ງກັບຂົງເຂດເສັ້ນຂະໜານ 35ž ເໜືອ ແລະ ໃຕ້, ເພີ່ນສັງເກດໄດ້ວ່າ ມີກະແສລົມເທິງທີ່ພັດແຮງທີ່ສຸດ ຄື ມີຄວາມ
ໄວປະມານ ແຕ່ 200 ຫາ 500 ກິໂລແມັດ/ຊົ່ວໂມງ ໂດຍພັດໄປຕາມທິດດຽວກັນ
ກັບທິດໜູນປິ່ນອອ້ມຕົວເອງຂອງໜວ່ຍໂລກ.ກະແສລົມເທິງດັ່ງກ່າວນີ້ ເພິ່ນເອີ້ນວ່າ
ກະແສລົມເທິງ Jet Stream.
Ø ຊັ້ນ Stratosphere
ບັນຍາກາດຊັ້ນນີ້ແມ່ນຊັ້ນທີ່ຢູ່ຖັດຈາກ
Troposphere ຂື້ນໄປ ( ໂດຍທີ່ທັງ 2 ຊັ້ນນີ້ຖຶກຂັ້ນກັນດ້ວຍເຂດແບ່ງອາກາດ
Tropopause ).ຊັ້ນດັ່ງກ່າວນີ້ ຢູ່ສຸງຈາກໜ້າດີນປະປານແຕ່ 17
ຫາ 50-60 ກິໂລແມັດ,ເປັນຊັ້ນທີ່ອາກາດມີລັກສະນະປົກກະຕິດີ,ມີກະແສອາກາດເຄື່ອນທີ່ຕາມແນວນອນເທົ່ານັ້ນ
ແລະ ພັດແຮງພໍສົມຄວນ ຊຶ່ງເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍ
ທີ່ສຸດສຳລັບການບິນ.ຢູ່ໃນຊັ້ນບັນຍາກາດດັ່ງກ່າວນີ້ ບໍ່ປະກົດມີສະພາບທີ່ອາກາດເຢັນຢູ່ເທິງອາກາດຮ້ອນຄືກັບຢູ່ຊັ້ນ
Troposphere ແລະ ເກືອບວ່າບໍ່ມີສະພາບອາກາດປັ່ນປ່ວນ ຫຼື
ຟ້າຄະນອງເລີຍ.
Ø ຊັ້ນ Ionosphere.
ຊັ້ນ Ionosphere
ເປັນຊັ້ນບັນຍາກາດທີ່ຢູ່ຖັດຈາກຊັ້ນ Stratosphere ຂື້ນໄປ ແລະ ຢູ່ສູງຈາກໜ້າໂລກ ແຕ່ 60 ຫາ 800-1500
ກິໂລແມັດ.ຊັ້ນນີ້ເປັນຊັ້ນທີ່ອາກາດມີລັກສະນະເບົາບາງທີ່ສຸດ ແລະ
ເປັນຊັ້ນທີ່ບໍ່ປົກກະຕິປານໃດ.ໂມເລກຸນ ຫຼື
ອະນຸຂອງອາກາດທົ່ວໄປແມ່ນຢູ່ໃນສະພາບແຕກຕົວເປັນອີອົງ (ບວກ ຫຼື
ລົບ) ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ອາກາດບໍ່ປົກກະຕິ.ແຕ່ຊັ້ນ Ionosphere
ນີ້ ເປັນຊັ້ນທີ່ສາມາດສະທ້ອນຄື້ນຕ່າງໆຂອງວິທະຍຸ
ຈາກໜ້າດິນໄປສູ່ຂົງເຂດຕ່າງໆອອ້ມໂລກໄດ້
ສຳລັບຊັ້ນ Ionosphere ນີ້ລາງເທື່ອເພິ່ນຍັງແບ່ງອອກເປັນຊັ້ນຍ່ອຍຕ່າງໆອີກເອີ້ນວ່າເຂດ
ເຊິ່ງລວມມີຄື
·
ເຂດ D : ແຕ່80-90
ກິໂລແມັດສູງຈາກໜ້າດິນ.
·
ເຂດ E :ແຕ່ 90- 140 ກິໂລແມັດສູງຈາກໜ້າດິນ.
·
ເຂດF: ແຕ່ 140 ກິໂລແມັດຈາກໜ້າດິນຂຶ້ນໄປ.
ສະເພາະເຂດF: ນີ້ຍັງຖືກແບ່ງອອກເປັນເຂດF1 (ແຕ່140ຫາ220ກິໂລແມັດ)ແລະເຂດF2 (ແຕ່220ກິໂລແມັດຮອດເຂດສູງສຸດຂອງບັນຍາກາດ)
ປັດໃຈສຳຄັນທີ່ບົ່ງບອກເຖິງລັກສະນະສະເພາະຂອງຊັ້ນ
Ionosphere ນັ້ນແມ່ນອັດຕາຄວາມໜາແໜ້ນຂອງການແຕກຕົວເປັນອີອົງ,
ນັ້ນໝາຍເຖິງຈຳນວນເອເລັກຕຣົງຕໍ່1ຊັງຕີແມັດຂອງອາກາດເຊິ່ງຕາມປົກກະຕິນັ້ນມັນຈະມີຈຳນວນເທົ່າໆກັບຈຳນວວນຂອງອີອົງ.
ໂດຍອີງຕາມອັດຕາຄວາມໜາແໜ້ນຂອງການແຕກຕົວເປັນອີອົງ,ເພິ່ນພົບວ່າຢູ່ລຸ່ມເຂດD ນັ້ນຄວາມໜາແໜ້ນຂອງການແຕກຕົວເປັນອີອົງຂອງອາກາດມີອັດຕາຕ່ຳຫຼາຍຄືຕ່ຳກ່ວາ10-10 ແລະເມື່ອສູງຂຶ້ນໄປເທົ່າໃດອັດຕາດັ່ງກ່າວກໍ່ຍິ່ງເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວວາຄືປະມານ10-5
ຢູ່ເຂດ E ແລະເພີ່ມຂຶ້ນເຖິງປະມານເສດສ່ວນຮ້ອຍເມື່ອຂຶ້ນໄປເຖິງລະດັບສູງ8oo
ກິໂລແມັດ,ໃນລະດັບສູງ
ຮູບ ສະແດງເທິງຊັ້ນ Magnetesphere
ດັ່ງກ່າວນີ້,ຍ້ອນອິດທິພົນພາຍຸຂອງຕາເວັນ,ທົ່ງແມ່ເຫຼັກຂອງໂລກໄດ້ຖືກສະກັດໄວ້ແຕ່ມັນພັດມີປະຕິກິລິຍາທາງອຳນາດແມ່ເຫຼັກຢ່າງຮຸນແຮງທີ່ສຸດໃນບັນຍາກາດ.
ໂດຍອິງຕາມລັກສະນະດັ່ງກ່າວນັ້ນ,ບັນດານັກວິທະຍາສາດຈຶ່ງໃສ່ຊື່ບັນຍາກາດຊັ້ນສູງໆນີ້ີ້ວ່າMagnetosphere
ເຊິ່ງປະມານກັນວ່ານອນຢູ່ໃນລະດັບສູງຕັ້ງແຕ່ 800-1000 ກິໂລແມັດຈາກໜ້າດິນຂຶ້ນໄປ.
ຂ. ແບ່ງຕາມສ່ວນປະກອບທາງເຄມີຂອງອາກາດ.
ໂດຍອີງຕາມສ່ວນປະກອບທາງເຄມີຂອງອາກາດເຊິ່ງມີການແຕກຕ່າງກັນຢູ່ໃນແຕ່ລະຍ່ານຄວາມສູງນັ້ນ,ເພິ່ນແບ່ງຊັ້ນຂອງບັນຍາກາດອອກເປັນ3ຊັ້ນຄືດັ່ງນີ້:
Ø ແຕ່0-100 ກິໂລແມັດຈາກໜ້າດິນຂຶ້ນໄປແມ່ນຊັ້ນ Homosphere
ເຊິ່ງແມ່ນຊັ້ນທີ່ປະກອບດ້ວຍອາສົດແລະອົກຊີແຊນເປັນສ່ວນໃຫຍ່.
Ø ແຕ່100ຫາປະມານ 640 ກິໂລແມັດແມ່ນຊັ້ນ
Heterosphere ເຊິ່ງແມ່ນຊັ້ນຂອງບັນຍາກາດເບົາຕ່າງໆເຊັ່ນ:
ອາສົດ,ຮີໂດຣແຊນ,ເຮລິອອມ...ເປັນຕົ້ນ.
Ø ແຕ່ 640ກຶໂລແມັດຂຶ້ນໄປຈຸດໜັກແມ່ນມີແຕ່ກາສຈຳພວກຮີໂດຣແຊນແລະເຮລີອອມ.ຊັ້ນນີ້ເອີ້ນວ່າຊັ້ນ
Exosphere.ເຊິ່ງແມ່ນຊັ້ນທີ່ໂມລິກຸນຂອງອາກາດມີລັກສະນະເບົາບາງທີ່ສຸດແລະມີນ້ຳໜັກຕໍ່າທີ່ສຸດ
ທັງມີທ່າອ່ຽງຈະປິວອອກຈາກບັນຍາກາດໄປເພາະແຮງດຶງດູດຕໍ່ໂລກຂອງມັນອອ່ນຫຼາຍ.
ຄ. ແບ່ງຕາມການປ່ຽນແປງຂອງອຸນຫະພູມ:
ອີງຕາມລັກສະນະການປ່ຽນແປງຂອງອຸນຫະພູມໃນຍ່ານຕ່າງໆຂອງບັນຍາກາດເພີ່ນແບ່ງຊັ້ນອອກເປັນ4ຊັ້ນຄື:
Ø ຊັ້ນ Troposphere :
ອຸນຫະພູມຫຼຸດລົງຕາມລະດັບຄວາມສູງ,ຍິ່ງສູງຂຶ້ນໄປເທົ່າໃດອາກາດກໍ່ຍິ່ງເຢັນລົງ,ອຸນຫະພູມລົດລົງປະມານ
oອົງສາ 60 ຕໍ່ທຸກໆໄລຍະ 100m
ຕໍ່ຈາກໜ້າດິນຂຶ້ນໄປແລະເມື່ອສູງຂຶ້ນເຖິງເຂດສູງສຸດຂອງບັນຍາກາດຊັ້ນນີ້ແລ້ວອຸນຫະພູມກໍ່ມີລັກສະນະຄົງທີ່ຄືປະມານ
-57 ອົງສາcຫາ -6oອົງສາc.
Ø ຊັ້ນ Stratosphere:
ໃນເບື້ງຕົ້ນອຸນຫະພູມຢູ່ໃນລະດັບທີ່ຕໍ່າພໍເທົ່າໆກັບຢູ່ເຂດສູງສຸດຊອງຊັ້ນ Troposphere
ແລະມີລັກສະນະເກືອບຄົງທີ່ຄືມັນລົດລົງໜ້ອຍທີ່ສຸດຕາມລະດັບຄວາມສູງ.ແລ້ວຈາກນັ້ນມັນກໍ່ຄ່ອຍໆເພີ່ມຂຶ້ນຕາມລະດັບຄວາມສູງແລະສາມາດເພີ່ມຂຶ້ນເຖິງ
1ooອົງສາcເມືອຂຶ້ນໄປເຖິງຊັ້ນເຂດແບ່ງອາກາດStratopause.
Ø ຊັ້ນ Mesosphere:
ອຸນຫະພູມຫຼຸດລົງຕາມລະດັບຄວາມສູງແລະລົດລົງຕໍ່າກ່ວາຢູ່ຊັ້ນ Troposphere ເສຍອີກຄືເມື່ອຂຶ້ນໄປຮອດເຂດແບ່ງຊັ້ນອາກາດ Mesosphere ນັ້ນມັນລົງຕໍ່າຮອດ-100 ອົງສາC.
- ຊັ້ນ Thermosphere: ອຸນຫະພູມຂຶ້ນຕາມລະດັບຄວາມສູງ,ເມື່ອຂຶ້ນໄປຕາມລະດັບສູງ120 ກິໂລແມັດຫາ150 ອຸນຫະພູມສາມາດຂຶ້ນເຖິງ200 ອົງສາເຊ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น